|
قال علی علیه السلام : القلب مصحف البصر[1] امام علی علیه السلام فرمودند : قلب دفتر چشمهاست یعنی آنچه انسان با چشم مى بيند و مى آزمايد در قلبش نقش مى بندد. این بیان همان معنی آن کلمه است که می گوید به چشمانت بیاموز که هرکس لایق دیدن نیست چراکه این دیدن ها قلمی است که با آن دفتر دل را می نویسیم انسان می تواند دفتری را که دردست دارد را به چند شیوه یاد داشت کند : یک شیوه این است که درآن بهترین مطالب رابا حوصله وخط خوش بنویسد وخود ودیگران را سود بخشد این کار باعث میشود که گاها یک دفترچه معمولی قیمتش بالا تر از آنچه هست برسد دست نوشته های علما این چنین است. شیوه دیگر این است که انسان از روی بد حوصله بودن قلم را روی دفتر بی آنکه هدفی داشته باشد بکشد وآن را خط خطی یا گاهی وقتها پاره کند این کار حتی باعث می شود اگر آن دفتر زربافت هم باشد بی ارزش وپست شمرده شود. تاچه رسد به این که آن دفتر قلب آدمی باشد. عالمان گذشته قلب انسان رافطرتا آینه الهی وشفاف می دانستند ومی فرمودند : اگر انسان گناه کند نکته سیاهی بر قلب او می افتد واگردوباره مرتکب شود نکته ای دیگر تا این که قلب کاملا سیاه شود که دیگر نور الهی درآن راه نمیابد. به همین دلیل قرآن مارا در موارد بسیاری منع از دیدن می کند تا قلبمان سالم بماند ومی فرماید : قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ [2] به مومنان بگو از دیدنیهایشان کم کنند. زدست دیده و دل هر دو فریاد که هر چه دیده بیند دل کند یاد بسازم خنجری نیشش ز فولاد زنم بر دیده تا دل گردد آزاد[3]
+ نوشته شده در جمعه بیستم اسفند ۱۳۹۵ساعت ۹:۲۳ ب.ظ توسط محمد لطفی
|
|
|
